Codzienny prospektywny nadzór nad zakażeniami jest najbardziej pożądanym z punktu widzenia pacjenta sposobem prowadzenia rejestru. Stwarza możliwość przygotowania raportów w postaci współczynników zapadalności (zachorowalności; incidence rate).

Ogromną zaletą tej metody jest również fakt, że umożliwia bieżącą kontrolę zakażeń występujących endemicznie – wgląd w sytuację oddziału, nie tylko w przypadku epidemicznego wzrostu liczby zakażeń. Nadzór tego typu może być realizowany różnymi metodami:

1. W zależności od stopnia przygotowania osoby wskazanej do wykrywania i kwalifikowania zakażeń, wyróżnia się:

Nadzór czynny: kiedy zakażenia wykrywa i kwalifikuje (wstępnie lub ostatecznie) osoba z wiedzą, umiejętnością i doświadczeniem, tj. członek Zespołu Kontroli Zakażeń, a szczególnie kwalifikowana pielęgniarka epidemiologiczna.
Nadzór bierny: powyższe zadania realizuje osoba niebędąca zawodowo przygotowana do wykrywania i kwalifikacji zakażeń – bez specjalizacji w zakresie „mikrobiologia lekarska”, „epidemiologia”: tj. lekarz prowadzący, pielęgniarka odcinkowa, rehabilitant, pielęgniarka łącznikowa.