Wywiad – to planowa rozmowa z pacjentem lub opiekunem podopiecznego ukierunkowana na osiągnięcie wcześniej założonego celu. Dobrze przeprowadzony stanowi podstawę terapii. Jest w stanie nakreślić zespołowi interdyscyplinarnemu rzeczywisty problem, z którym mamy do czynienia, a który wymaga wprowadzenia właściwego leczenia, pielęgnacji i fizjoterapii. 

Nie bezpodstawnie stanowi coś, od czego zaczyna się rozmowę, ze zmagającym się z problemem zdrowotnym pacjentem. Zbieranie wywiadu jest rozmową, która ma określony cel. Pielęgniarka korzysta z wielu umiejętności interpersonalnych, których używa na co dzień, ale oprócz tego istnieją też istotne różnice w celach, założeniach i używanych technikach komunikacyjnych. Profesjonalne podejście do pacjenta zakłada świadomy i ciągły rozwój kompetencji komunikacyjnych.

Na najbardziej podstawowym poziomie można wyodrębnić trzy cele rozmowy z pacjentem: nawiązanie relacji opartej na zaufaniu i wsparciu, zebranie informacji i udzielenie informacji. Komunikacja i tworzenie terapeutycznej relacji z pacjentem to jedna z najbardziej cenionych umiejętności klinicznych. Pozwala z jednej strony na uzyskanie informacji koniecznych do właściwego rozpoznania, uzyskanie zaufania niezbędnego do przestrzegania zaleceń, ale też sama staje się częścią procesu terapeutycznego.

Fundamentem profesjonalnego podejścia do zbierania wywiadu jest szacunek do pacjenta. Szacunek wyraża się w dostrzeżeniu w pacjencie istoty ludzkiej, takiej samej, jaką jest lekarz, pielęgniarka, fizjoterapeuta, rehabilitant, diagnosta laboratoryjny. Okazywanie szacunku to kultura osobista, dotrzymywanie obietnic przez każdą osobę z zespołu interdyscyplinarnego, prawdomówność, punktualność oraz umiejętność komunikowania się z chorym. Profesjonalizm to również wygląd i zachowanie. Personel medyczny obserwuje pacjenta w trakcie wywiadu, ale jest również przez niego obserwowany. Świadomie lub nie wysyłamy informację przez słowa, ale też wygląd i zachowanie. Należy być na ten przekaz wrażliwym i zarządzać nim, jak to tylko możliwe. Postawa, gesty, kontakt wzrokowy, ton głosu wszystko może wyrazić zainteresowanie, uwagę, akceptację i zrozumienie. Profesjonalny personel medyczny zbiera wywiad bez stwarzania atmosfery niecierpliwości i pośpiechu, nawet wtedy, gdy czas jest ograniczony. Reakcje, które zdradzają dezaprobatę, niecierpliwość, nudę, blokują komunikację. Chociaż tych rodzajów negatywnych uczuć niekiedy nie da się uniknąć, należy dołożyć wszelkich starań, by ich nie wyrażać wobec pacjenta. Sam wygląd może mieć również wpływ na relacje z pacjentem. Czystość, schludność, klasyczny ubiór są nie tylko wyrazem kultury osobistej, lecz także budzą zaufanie pacjentów.