Noworodek po urodzeniu musi rozpocząć proces fizjologicznej i behawioralnej adaptacji do specyficznych wymagań środowiska pozamacicznego. W dużej mierze adaptacja ta zależy od zdolności zapamiętywania i uczenia się na podstawie doświadczeń. 

U noworodka zapamiętywanie zachodzi nawet podczas snu. Ponieważ we śnie noworodek spędza większą część doby, zdolność uczenia się w tym czasie ma niebagatelne znaczenie dla szybkiej adaptacji i przeżycia. Informacje nabyte podczas czuwania ulegają przetworzeniu i uporządkowaniu podczas snu. Podobnie jak u dorosłych, sen ma kluczowe znaczenie także dla formowania się pamięci u niemowląt, zwłaszcza pamięci deklaratywnej (pamięć faktów, „wiem, że”). Starsze niemowlęta, które po nauczeniu się nowej czynności w ciągu 4 godzin miały przynajmniej 30-minutową drzemkę, potrafiły bezbłędnie powtórzyć tę czynność po kolejnej dobie.

Niedobór snu REM w wieku rozwojowym prowadzi do zmniejszenia masy mózgowia w wieku dorosłym. Ogranicza także zdolność neuronów do pobudzenia, tym samym zmniejszając ich liczbę. Wykazano także, że deficyt snu REM we wczesnym dzieciństwie prowadzi do zmian behawioralnych, jak: nadpobudliwość, stany lękowe, trudności z koncentracją uwagi, zaburzenia poznawcze, a nawet zwiększone ryzyko nadmiernego spożycia alkoholu.