Pandemia uderzyła bez zapowiedzi, wystawiając pracowników ochrony zdrowia na próbę w walce o ludzkie życie. Pielęgniarstwo i położnictwo to zawody o charakterze społecznym, zwane zawodami zaufania publicznego. Oczekiwania skierowane do naszej grupy zawodowej przedstawiają specyficzne zasady i normy obowiązujące każdego przedstawiciela wymienionego zawodu. Tak zdefiniowany profil zawodowy wymaga określonego zakresu wiedzy i umiejętności stanowiących podstawę zajmowania określonego miejsca w strukturze społecznej. 

Dlatego właśnie cele i zadania zawodu wynikają z oczekiwań społecznych. Współczesne pielęgniarki i położne posiadają gruntowne wykształcenie ogólne i specjalistyczne. Znają tematykę medyczną, socjologiczną, psychologiczną, ekonomiczną, zarządzania i prawa. Odpowiadają profesjonalnie za planowanie, wykonanie i ocenę opieki pielęgnacyjnej w zakresie umacniania i zachowania zdrowia, zapobiegania chorobie, pielęgnowania w chorobie i w okresie rehabilitacji. Ponadto należy nadmienić, iż pełnią funkcję pełnoprawnego członka w interdyscyplinarnym zespole terapeutycznym. Należy dodać, że na każdym stanowisku zarządczym stają w roli nowoczesnego menedżera w systemie ochrony zdrowia. Każda decyzja w stosunku do podopiecznych niesie za sobą konsekwencje również finansowe, za które bierzemy odpowiedzialność. Wszystkie powyżej wymienione zawodowe atrybuty w 2020 roku zostały wykorzystane w praktycznym działaniu na rzecz podopiecznych. Oczywiście w zdrowiu i chorobie, w każdym środowisku życiowego funkcjonowania np. zawodowym, rodzinnym czy szkolnym. Permanentnie zdobywana wiedza zwiększyła kwalifikacje i kompetencje zawodowe pielęgniarek i położnych. Obecnie weryfikowane są sposoby zarządzania personelem szpitalnym oraz procedury w poszczególnych działach i na oddziałach na podstawie prowadzonej wielomiesięcznej obserwacji. Jednakże należy dokonać obiektywnej oceny skuteczności działania Podstawowej Opieki Zdrowotnej i Poradni Rodzinnych oraz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS) w tym tzw. Szybkiej ścieżki onkologicznej. Ponadto należy przygotować się do zapobiegania epidemiom w przyszłości, angażując się w opracowanie polityk, procedur i koordynację. Równoważne jest wykrywanie, zgłaszanie i reagowanie na sytuacje kryzysowe związane ze zdrowiem publicznym. 

Ze smutkiem stwierdzam, iż pielęgniarstwo nie doczekało się dialogu oraz realizacji założeń zawartych w polityce wieloletniej państwa na rzecz rozwoju pielęgniarstwa przyjętego przez Rząd RP. 

Postulaty pielęgniarek zgłaszane do Ministerstwa Zdrowia dotyczące pilnego wprowadzenia porady pielęgniarskiej i położniczej w obrębie Podstawowej Opieki Zdrowotnej czy kwalifikacji do szczepień, nie znalazły uznania i wdrożenia w życie.