Komunikacja personelu medycznego z osobami niesłyszącymi jest problemem wielopłaszczyznowym. Niestety bariery osób głuchych w świecie osób słyszących są niewidoczne. Jedynym sposobem wymiany informacji pomiędzy otoczeniem a osobą głuchą i głuchoniemą jest system specyficznych, manualnych znaków określanych jako język migowy.

Pierwotnie sposób komunikacji stworzony przez osoby głuche w celu realizacji naturalnej potrzeby porozumiewania się uznawany był za gorsza formę o utylitarnym charakterze. Aktualnie język migowy jest naturalnym środkiem porozumiewania się uznanym przez UNESCO oraz Parlament Europejski jako język o takiej samej wartości jak mowa ustna. Język migowy został zdefiniowany w Ustawie z 28 lipca 2011 roku o języku migowym i innych środkach wspierania komunikowania się jako naturalny, wizualno-przestrzenny język, z którego osoby uprawnione będą mogły korzystać.