Przedwczesne pęknięcie błon płodowych szacuje się na około 2–3% ciąż. Problem ten jest jedną z głównych przyczyn porodów przedwczesnych, jeśli patologia ta występuje przed 37. tygodniem ciąży. Powikłania są tym poważniejsze, im wcześniejszy jest wiek ciążowy. 

Odpłynięcie płynu owodniowego może wystąpić na skutek inwazyjnych procedur lub samoistnie. Istnieje szereg czynników ryzyka predysponujących do przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego. Niezależnie od przyczyny, powikłanie to znacząco wpływa na dalszy przebieg ciąży. Dla kobiety ciężarnej jest źródłem stresu, lęku o życie i zdrowie dziecka. Poród przedwczesny prowadzi do urodzenia wcześniaka, który nie jest wystarczająco przystosowany do życia pozamacicznego. Pęcherz płodowy wypełniony płynem owodniowym tworzy przestrzeń będącą naturalnym środowiskiem dla prawidłowego rozwoju płodu. Po przerwaniu ciągłości błon płodowych i odpłynięciu płynu owodniowego istotnym zagrożeniem staje się zakażenie wewnątrzowodniowe (ang. intraamniotic infection – IAI),którego ryzyko wzrasta z czasem od chwili przerwania błon.

Dlatego istotne są szybka diagnostyka oraz wprowadzenie rekomendowanego postępowania. Dla dalszych losów noworodka niezwykle ważny jest czas latencji, który upływa od momentu pęknięcia błon płodowych do chwili porodu. Celem zastosowanego postępowania jest wydłużenie tego czasu. Należy jednak pamiętać, że im dłuższy czas od momentu odpłynięcia płynu owodniowego do porodu, tym większe ryzyko IAI.