Cholestaza wewnątrzwątrobowa ciężarnych jest odwracalną nieprawidłowością wątroby, która przemija średnio po 2–3 tygodniach od porodu. W większości przypadków pojawia się u kobiet ciężarnych w II i III trymestrze. Rozpoznanie opisanej jednostki chorobowej jest stawiane zwykle na podstawie objawów oraz badań diagnostycznych. W tym czasie dochodzi do gromadzenia się żółci w hepatocytach, która uszkadza ich błonę.

Epidemiologia i etiopatogeneza 

Wewnątrzwątrobowa cholestaza ciężarnych częściej jest stwierdzana u kobiet po 40. roku życia, u wieloródek, w ciążach bliźniaczych i po zapłodnieniu pozaustrojowym. Ponadto duże znaczenie mają również czynniki genetyczne, a więc występowanie omawianej jednostki chorobowej w rodzinie. Ryzyko wzrasta także u kobiet przyjmujących antykoncepcję hormonalną przed zajściem w ciążę. Podobny wpływ ma hiperestrogenemia i steroidoterapia. Niewłaściwe przenikanie żółci przez błonę komórkową jest wywołane za sprawą zarówno wspomnianych wcześniej czynników genetycznych, jak i hormonów – zwiększona ilość progesteronu oraz estrogenów. Hormony blokują działanie pompy soli kwasów żółciowych i w następstwie tego mechanizmu inicjują pojawienie się objawów. Ponadto wpływają na reakcje z progesteronem. Geny MDR3 i BSEP są odpowiedzialne za kodowanie białek transportujących składniki żółci. Ich mutacja zwiększa znacząco ryzyko rozwinięcia się cholestazy wewnątrzwątrobowej w ciąży.