Model opieki pielęgniarskiej nad niepełnosprawnym dzieckiem z wodogłowiem wrodzonym z wykorzystaniem mapowania pojęć według ICNP
Wodogłowie określane jest jako zespół kliniczny, który występuje w różnych chorobach ośrodkowego układu nerwowego. Do powstania wodogłowia przyczyniają się różnorakie czynniki, których skutkiem jest zablokowanie dróg płynowych i gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w przestrzeniach komorowych, który powoduje jego poszerzanie.
Objawy kliniczne wodogłowia zależą od wieku dziecka, a stopień natężenia objawów jest zależny od tempa rozwoju procesu chorobowego.
Występowanie wodogłowia ocenia się na około 0,2% żywych urodzeń, czyli 1–2 noworodków na 1000 rodzi się z wodogłowiem.
Istota choroby
Wodogłowie to stan chorobowy, w którym dochodzi do zaburzeń krążenia płynu mózgowo- -rdzeniowego (PMR), co powoduje jego nadmierne nagromadzenie w przestrzeni wewnątrzczaszkowej. Wodogłowie jest stanem patologicznym, którego przyczyną są różnego rodzaju schorzenia o zróżnicowanej etiologii i różnorodnym patomechanizmie powstawania.
Wyróżnia się następujące rodzaje wodogłowia:
- wodogłowie wrodzone (hydrocephalus congenitus),
- wodogłowie nabyte (hydrocephalus acquisitus),
- wodogłowie okluzyjne (hydrocephalus occlusivus).
Szacuje się, że wodogłowie o podłożu genetycznym stanowi około 40% wszystkich przypadków wodogłowia.
Wodogłowie wrodzone najczęściej pojawia się już w pierwszych tygodniach życia zarodka. Najczęściej spowodowane jest wadą cewy nerwowej, bądź stenozą wodociągu mózgu.