Oparzenia są jedną z głównych przyczyn bardzo wysokiej zachorowalności i nagłych zgonów dzieci. Prawie każdy człowiek doznaje w swoim życiu takich urazów, częściej ulegają nim dzieci. Nadrzędnym celem leczenia pacjentów oparzonych jest ratowanie ich życia i zdrowia. Jednocześnie należy stawiać sobie jako zadanie przywrócenie pacjentowi wyglądu z okresu przed urazem oraz przywrócenie go społeczeństwu jako osoby zdolnej do pełnienia wszystkich ról.

Przy takim rozumieniu zagadnienia oczywista staje się konieczność zapewnienia pacjentowi oparzonemu, a zwłaszcza dziecku, wielospecjalistycznej, skutecznej opieki. Jakość tej pomocy jest uwarunkowana także poziomem wiedzy społeczeństwa i powinna być taka, aby gwarantować choremu zwiększenie, a nie pogorszenie jego szans na przeżycie. Od udzielonej pomocy w pierwszym okresie bezpośrednio po urazie będzie zależeć przeżycie pacjenta, a także czas pobytu w szpitalu oraz rozległość i trwałość następstw ogólnych i miejscowych.