Żywienie pozajelitowe (PN, Parenteral Nutrition) jest metodą żywienia, która polega na wprowadzeniu substancji odżywczych w najprostszej postaci do krwiobiegu z pominięciem układu pokarmowego. 

Zastosowanie tej metody jest stosowane w sytuacjach, gdy dochodzi do znacznego upośledzenia jednej z trzech podstawowych funkcji przewodu pokarmowego czyli  perystaltyki, trawienia lub wchłaniania, uniemożliwiających dostarczenie do organizmu przez przewód pokarmowy niezbędnej ilości energii i substancji odżywczych.

Zasadniczo żywienie pozajelitowe rozpoczyna się zawsze, jeśli jest to tylko możliwe, gdy szacowany czas braku możliwości żywienia doustnego lub dojelitowego przekracza 72 godziny.