Co pielęgniarka i położna powinna wiedzieć na temat prawa pacjenta do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie
![null](https://nursing.com.pl/strapi-proxy/nursing/image/dr_nauk_medycznych_Ewa_Czeczelewska_nursing_pzwl_062fb7cec6.jpg)
![Co pielęgniarka i położna powinna wiedzieć na temat prawa pacjenta do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie](https://nursing.com.pl/strapi-proxy/nursing/image/dreamstime_l_243325665_by_Piotr_Swat_1_07e2d5736d.webp)
Na podstawie art. 39 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 605), każdy pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie.
A szczegółowy zakres funkcjonowania depozytu określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2009 r. w sprawie prowadzenia depozytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2021 r. poz. 200).
Każdy pacjent przy przyjęciu do szpitala powinien być informowany o możliwości pozostawienia odzieży i innych przedmiotów w zabezpieczonym depozycie szpitala. Każdy pacjent ma prawo odmówić przekazania swoich osobistych lub wartościowych przedmiotów i przekazać je w każdym momencie hospitalizacji rodzinie lub innym bliskim osobom.
W przypadku gdy, pacjent jest nieprzytomny lub nie zdolny do zrozumienia informacji, pracownik szpitala niezwłocznie przyjmuje rzeczy wartościowe do depozytu. Niezwłocznie po odzyskaniu przytomności przez pacjenta, zawiadamia się go o złożeniu rzeczy wartościowych do depozytu. W przypadku wyrażenia woli dalszego przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie, pacjent składa podpis na karcie depozytowej wraz z aktualną datą.
Jeżeli jednak, pacjent nie odzyska przytomności przez okres dłuższy niż 24 godziny od czasu przyjęcia do szpitala, personel medyczny informację o przyjęciu rzeczy wartościowych do depozytu przekazuje się małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu pacjenta, a także innym osobom uprawnionym, na podstawie odrębnych przepisów do dysponowania ruchomościami pacjenta.