Gdyby powiedzieć o mnie „mól książkowy”, to byłoby to głębokie nadużycie. Mam kilku znajomych, którzy pochłaniają książki niczym ja WZ-etki na dyżurze. Ale to też nie jest tak, że nie czytam w ogóle. Na książki fabularne z reguły brak mi czasu, a jak wracam do domu po dyżurze to padam na kinol i nie mam siły. Ostatecznie wszystkie zaległości nadrabiam na urlopach.