Pulsoksymetria – ocena, planowanie, realizacja, wyniki opieki

Nieinwazyjna metoda przezskórnego oznaczania wysycenia krwi tlenem nazywana jest pulsoksymetrią, która polega na spektrofotometrycznym pomiarze wysycenia (saturacji – SpO2) tlenem hemoglobiny. Hemoglobina utlenowana i odtlenowana wykazują odmienne właściwości optyczne. W pulsoksymetrii jednocześnie rejestrowana jest częstość pracy serca (puls).

Wskazaniami do pomiaru saturacji są m.in. podejrzenie obniżenia saturacji tlenem krwi tętniczej, niewydolność oddechowa jawna lub jej podejrzenie, wykonywanie bronchoskopii, podczas znieczulenia ogólnego oraz w okresie pooperacyjnym, stan hipoksji u pacjenta, wentylacja jednego płuca, czy też transport pacjenta. Przeciwwskazaniem do pomiaru saturacji jest uogólniona grzybica skóry i zatrucie tlenkiem węgla. Czujniki pulsoksymetru zakłada się na palec ręki, stopy, małżowinę uszną, skrzydełko nosa, a u noworodków na stopę lub nadgarstek.