Przemieszczanie pacjenta w systemie szpitalnym

Przemieszczanie pacjenta może odbywać się w systemie opieki zdrowotnej na podstawie decyzji formalnych i nieformalnych. Ryzyko związane z transportem pacjenta dotyczy głównie zaburzeń układu krążenia, ośrodkowego układu nerwowego i układu oddechowego, szczególnie u pacjentów wentylowanych mechanicznie. Zaburzenia związane z dysfunkcjami tych układów mogą wystąpić w krótkim czasie, bez objawów wstępnych, a ich konsekwencją może być nagłe zatrzymanie krążenia.

W transporcie wewnątrzszpitalnym pacjenta należy wykorzystywać odpowiedni sprzęt, w zależności od stanu chorego. Samo przygotowanie pacjenta do transportu obejmuje: • ocenę stanu pacjenta, • określenie czasu transportu, • sprawdzenie i przygotowanie trasy przejazdu (np. przejezdność korytarzy, pojemność windy), • sprawdzenie warunków miejsca docelowego transportu i dostępnych mediów (gazy medyczne, elektryczność), • przygotowanie zabezpieczeń transportu odpowiednio dla zastosowanego wspomagania, stanu pacjenta i warunków. W zależności od stanu pacjenta może on być transportowany np. przez sanitariusza. Jeżeli stan chorego jest ciężki, za transport pacjenta odpowiada zespół, w skład którego wchodzi lekarz, pielęgniarka, ratownik medyczny i sanitariusz.