Planowanie opieki pielęgniarskiej w zaparciach

Zbyt mała częstość wypróżnień i/lub zgłaszane przez pacjenta objawy, takie jak trudności w wypróżnieniu, oddawanie twardego, suchego stolca z wysiłkiem, często z towarzyszącym uczuciem niepełnego wypróżnienia oznacza zaparcie stolca.

W postępowaniu pielęgniarskim ważna jest ocena występującego u pacjenta schematu oddawania stolca, poprzez zbieranie informacje na temat pory dnia, objętości oraz częstości oddawania stolca. Należy oceniać pracę jelit, stosowanie środków przeczyszczających, dietę, w tym przyjmowanie napojów i pokarmów zawierających błonnik, czy aktywność fizyczną. Planując opiekę pielęgniarską w zaparciach należy nakłaniać pacjenta lub rodzinę do prowadzenia dziennika dotyczącego oddawania stolca zawierającego informacje, takie jak pora dnia, bodźce, konsystencja, objętość i częstość oddawania stolca, trudności w wypróżnianiu się oraz stosowanie środków ułatwiających wypróżnianie. Należy też rozmawiać z pacjentem lub opiekunem na temat przyjmowanych obecnie leków, które mogą wywoływać zaparcia oraz rozważyć zastosowanie środków zmiękczających stolec.