Opieka wobec pacjenta umierającego i jego rodziny

Dla pielęgniarki, która sprawuje opiekę nad pacjentem umierającym ważne jest to, w jaki sposób będzie rozmawiać z chorym o zbliżającej się śmierci oraz omówienie postępowania leczniczo-pielęgnacyjne w końcowym okresie życia pacjenta. Ogromne znaczenie ma również opiekę nad rodziną pacjenta u schyłku życia.

W opiece pielęgniarskiej ważne jest, aby w miarę wcześnie rozpoznać zbliżający się okres umierania i porozmawiać szczerze najpierw z pacjentem, a następnie jego rodziną, z zachowaniem zasad przekazywania niepomyślnych wiadomości. Jakie objawy świadczą o zbliżającej się śmierci? Zaliczyć do nich możemy mi.in.: • objawy zespołu anoreksja–kacheksja (CACS – cancer anorexia-cachexia syndrome) oraz pojawienie się duszności lub majaczenia, • „rzężenia przedśmiertne”, spowodowane zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych na skutek niemożności odkrztuszania W ocenie wstępnej i opiece nad pacjentem umierającym należy m.in. ocenić obecne leczenie farmakologiczne i odstawić zbędne leki, leki doustne zamienić w miarę możliwości na podawane drogą podskórną zgodnie z obowiązującymi zasadami, zaniechać nadmiernych interwencji lekarskich i pielęgniarskich – przerwać niewłaściwe działania (badania krwi, podawanie antybiotyków, płynów lub leków podawanych dożylnie, częste zmiany sposobu leczenia i oceny stanu chorego), a także omówić i udokumentować decyzje dotyczące wykonywania resuscytacji krążeniowo-oddechowej.