Ocena bólu i jego leczenie w perinatalnej opiece paliatywnej

Subiektywne, przykre i negatywne doznanie zmysłowe i emocjonalne powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę lub zagrażających jej uszkodzeniem definiowane jest przez Międzynarodowe Towarzystwo Badania Bólu (IASP, International Association for the Study of Pain) jako ból. Ulga w bólu i cierpieniu wymienia jest przez WHO na pierwszym miejscu wśród zasad opieki paliatywnej.

W ramach paliatywnej opieki okołoporodowej mogą wystąpić ograniczenia w leczeniu mające na celu unikanie uporczywej terapii, jednak nie mogą one dotyczyć działań prowadzonych w celu łagodzenia bólu i innych przykrych doznań pacjenta. Należy dążyć do uzyskania maksymalnego komfortu dziecka. Noworodki, a szczególnie wcześniaki, a także płody charakteryzują się zwiększoną wrażliwością na ból i wymagają szczególnej przed nim ochrony. Światowa organizacja zdrowia wydała „Przewodnik leczenia bólu przewlekłego u dzieci”, w którym klasyfikuje ból w zależności od jego etiologii, patofizjologii, długości trwania i lokalizacji. Podział bólu w zależności od jego etiologii uwzględnia choroby, których skutkiem jest np. ból nowotworowy, urazowy czy zapalny. W paliatywnej opiece perinatalnej należy wziąć pod uwagę występowanie bólu o różnorodnej etiologii.