Nowoczesne kierunki zarządzania zasobami ludzkimi a efektywne przywództwo w zespołach pielęgniarskich

Podejmując temat zarządzania zaso­bami ludzkimi w odniesieniu do kadr medycznych, nie sposób pominąć obecnej sytuacji, która w bardzo krótkim czasie unaoczniła, jak ogromny kryzys w po­staci braku zasobów kapitału ludzkiego pa­nuje w sektorze ochrony zdrowia. To nie obecna sytuacja spowodowała jednak ten kryzys, ona jedynie bardzo go uwidoczniła. Można by zadać sobie pytanie, czy to do­brze?

Osobiście uważam, że kryzys w po­staci braku pracowników w tym sektorze nastąpił już dużo, dużo wcześniej, jego na­rastanie pogłębiało się, a obecna sytuacja pokazała tylko, jak bardzo ten kryzys jest głęboki. I tak, uważam, że to bardzo dobrze, że tak drastyczny brak kadry medycznej praktycznie sam się obnażył. Nie jest mo­że najszczęśliwszym zbiegiem okoliczności fakt, że tak musiało się stać w czasie panu­jącej pandemii, jednak kiedy społeczność pracowników medycznych zwracała uwagę na ten problem, notorycznie był on bagate­lizowany. 

Czy w obecnej sytuacji została już wyciągnięta jakaś nauka przez zarządzają­cych podmiotami leczniczymi? Doniesienia płynące z mediów pokazują, że w dalszym ciągu nie zostały wyciągnięte odpowied­nie wnioski w obliczu panującej sytuacji. Teraz, kiedy pracownicy sektora ochrony zdrowia w szczególności potrzebują wspar­cia, zrozumienia, a nawet empatii ze strony pracodawcy, ci generalnie nie ułatwiają życia swoim pracownikom. Podejmowane są absurdalne decyzje o przekierowywaniu pracowników do takich miejsc pracy, z któ­rymi ci pracownicy nie mieli nigdy wcześniej niż wspólnego. Kto przyjdzie na miejsce pra­cy oddelegowanej pielęgniarki? Jak zatem można mówić o bezpieczeństwie pacjentów, skoro takie sytuacje mają miejsce?