Kleszcze - profilaktyka i procedury pielęgniarskie w przypadku ugryzień

Wraz z nadejściem wiosny budzi się w nas naturalna potrzeba obco­wania z przyrodą. Piękna pogoda zachęca do długich spacerów, wycieczek do lasów i parków, porządków w ogrodach. W takiej atmosferze często zapominamy o kil­kumilimetrowym zagrożeniu – kleszczach. Co roku w Polsce przybywa potwierdzonych przypadków chorób odkleszczowych.

W na­szym kraju stwierdzanymi chorobami prze­noszonymi przez kleszcze są: 

• kleszczowe zapalenie mózgu (KZM; ang. tick-borne encephalitis – TBE),
• borelioza z Lyme (ang. Lyme disease – LD),
• bartonelloza (choroba kociego pazura),
• babeszjoza,
• ludzka anaplazmoza granulocytarna (ang. human granulocytic anaplasmosis – HGA),
• ludzka erlichioza monocytarna (ang. hu­man monocytic erlichiosis – HME),
• tularemia,
• gorączka Q (ang. Q feler).

Najwięcej zachorowań odnotowuje się na kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) oraz boreliozę z Lyme. 

W Polsce wyróżnia się trzy podstawowe gatunki kleszczy: 

1. Ixodes ricinus – kleszcz pospolity; główny wektor KZM i boreliozy z Lyme,
2. Dermacentor reticulatus – kleszcz łąko­wy; wektor tularemii, gorączki Q, rzadko boreliozy z Lyme,
3. Rhipicephalus sanguineus – kleszcz psi; wektor tularemii i gorączki Q.