Formowanie zespołu pielęgniarskiego na modelu kompetencyjnym
Problematyka zarządzania personelem pielęgniarskim w placówkach prowadzących działalność leczniczą jest szczególnie istotna na tle zachodzących dynamicznie zmian w okresie pandemii. Zmiany ustawodawcze i sposoby zarządzania poszczególnymi placówkami, a także oddziałami generowały nowe wyzwania wśród personelu medycznego. Zachodzące zmiany obligowały kierownictwo zakładów opieki zdrowotnej do podjęcia natychmiastowych reakcji. Aby osiągnąć właściwy rezultat, osoby decyzyjne, wykorzystując kompetencje własne i całego zespołu, zapewniały ciągłości usług medycznych.
Sytuacja zagrożenia epidemicznego miała wpływ na nieprawidłowe wykorzystanie uprawnień personelu pielęgniarskiego w obszarze kompetencji stanowiskowych w wyniku przenoszenia pielęgniarek na inne oddziały. Luka kompetencyjna w odniesieniu do stanu oczekiwanego w oddziałach wysokospecjalistycznych może generować skargi związane z „nieprofesjonalną” usługą bądź generować błędy. Sytuacja taka mogłaby stwarzać ryzyko pojawienia się dużych rozbieżności w kompetencjach wśród pielęgniarek przenoszonych na oddziały o specjalności innej niż ta, w ramach której dotychczas prowadziła kształcenie podyplomowe oraz wykonywała obowiązki zawodowe. Kierunek kompetencji u pielęgniarek jest adekwatny do wymogów, jakie wynikają z charakterystyki oddziału, w którym pracują. Tym samy realizują obowiązek ustawicznego kształcenie oraz strategie zarządzania zasobami ludzkimi bazując na modelu kompetencyjnym.
Na uwagę zasługuje fakt, że w placówkach opieki zdrowotnej, jak wskazują badania Kowalewskiego (2009), słabe strony polityki kadrowej odnoszą się do zasobów ludzkich, w stosunku do których realizuje się zdecydowanie zbyt mało szkoleń i kursów rozwijających umiejętności personelu. Wyniki wskazują także, że oferowane formy doskonalenia zawodowego często nie są dostosowanie do potrzeb personelu.