Dziecko z porażeniem mózgowym. Pielęgniarka pokazuje światełko w tunelu

W moim artykule próbuję pokazać możliwości współpracy pielęgniarki z rodzicami w sprawowaniu opieki nad dzieckiem z mózgowym porażeniem dziecięcym. Interesuję się tym tematem, ponieważ sama mam takie dziecko i wiem, jak cenne są wszelkie wskazówki, także te wyczytane w gazetach, czy zasłyszane od znajomych.

Mój synek, Martin, ma 6 lat. Przez te wszystkie lata nieraz musiałam sama rozwiązywać swoje problemy. Fachowcy nie zawsze potrafili mi pomóc. Chcę podzielić się moją wiedzą z osobami potrzebującymi. Mózgowe porażenie dziecięce jest zespołem różnych zaburzeń czynności ruchowych i napięcia mięśni, wywołanych uszkodzeniem mózgu lub nieprawidłowościami w jego rozwoju, nabytymi przed urodzeniem, w okresie okołoporodowym czy po urodzeniu we wczesnym dzieciństwie. W pierwszych miesiącach po urodzeniu dziecko, u którego nastąpiło uszkodzenie mózgu, może wyglądać na zupełnie zdrowe. Do postawienia diagnozy konieczna jest wnikliwa obserwacja i badanie neurologiczne. Nieprawidłowości często polegają na zaburzeniach w napięciu mięśni i nasileniu reakcji odruchowych. 

Objawy kliniczne – głównie zaburzenia napięcia mięśni i czynności ruchowych – z wiekiem mogą wydawać się coraz bardziej nasilone. Nie jest to jednak spowodowane pogłębianiem się zmian w mózgu, lecz rozwojem dziecka, który postępuje mimo uszkodzenia. Uszkodzenie mózgu jest trwałe, nie zwiększa się.