Ciężkie postaci łuszczycy

Łuszczyca to choroba przewlekła, gdyż w każdej chwili może wystąpić jej nawrót, niezakaźna, gdyż jest uwarunkowana genetycznie, nieuleczalna, bo skłonność do łuszczycy nigdy nie mija. Choć nadal nie ma na nią skutecznego lekarstwa, to istnieje gama leków, które pomagają kontrolowanie jej objawy. Czy przełomowe okażą się nowoczesne leki biologiczne?

Łuszczyca jest przewlekłą, nawrotową, zapalną, niezakaźną chorobą skóry, na którą cierpi około 2% populacji. Charakteryzuje się przyspieszoną proliferacją naskórka oraz zaburzonym różnicowaniem się keratynocytów z naciekaniem skóry właściwej i naskórka, głównie przez limfocyty T i neutrofile.  Ze względu na podłoże genetyczne wyróżnia się dwa typy łuszczycy. Typ I, który charakteryzuje się wystąpieniem zmian skórnych przed 40. rokiem życia, oraz typ II, w którym zmiany skórne występują po 40. roku życia (początek zachorowania średnio między 50–60 r. ż.). Ze względu na obraz kliniczny wyróżnia się łuszczycę zwykłą (pospolitą), krostkową, stawową oraz uogólnioną – erytrodermię łuszczycową, w której dochodzi do uogólnionego stanu zapalnego całej (lub prawie całej) skóry.